منتظر مهدی

​تعداد وعده‌های غذایی و نهی از فروگذاری هر یک از آنها در علوم تغذیه امروزی به تحقیق رسیده و حتی آنها که قصد کم کردن وزن و لاغری دارند از حذف هر یک از آنها بازداشته می‌شوند و آیه ۶۲ سوره مریم «وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَ عَشِیًّا: و آنان، صبحگاهان و شامگاهان، روزىِ ویژه خویش را دارند» تاکید قرآن بر این واقعیت علمی است که در احادیث مختلف نیز از واگذاری این دو وعده نهی شده‌ است.

امام على علیه السلام در ضرورت تناول صبحانه و شام می‌فرمایند: هر که جاودانگى مى‌خواهد و البتّه براى غیر خدا جاودانگى‌اى نیست باید چاشت را زود بخورد، شام را دیرتر بخورد(۱) و منظور از دیرتر خوردن در این روایت، خوردن پس از تاریک شدن شب است.

امام صادق علیه السلام می‌فرماید: چون نماز صبح را خواندى، پاره نانى بخور تا با آن، دهان خویش را خوش‌بو سازى، حرارت خود را فرو بنشانى، دندان‌هایت را استوار سازى‌، لثه‌ات را استحکام بخشى، روزىِ خویش را به چنگ آورى و خوى خود را نکو سازى.(۲)

و در جای دیگر می‌فرمایند: مؤمن را بایسته است که تا غذا نخورده، از خانه بیرون نرود چرا که این کار به او استوارىِ بیشتر مى‌دهد.(۳)
خبرگزاری بین المللی قرآن