بابزرگان
گوشه ای از سخنان شهید مظلوم آیت الله بهشتی در خصوص تشکل پذیری:
«اسلام با حفظ آزادی ها، انسان را میسازد. »
«ویژگیهای لازم در تشکل؛ ما همچنان بر داشتن یک تشکل پافشاری داریم، امّا شرط آن تشکل این است:
۱. باید پاسدار ارزشها باشد، نه پاسدار خود.
نگهبان ارزشها باشد، نه نگهبان خود. هر وقت این تشکل به جای آن که نگهبان ارزشها باشد و خدا پرست و حق پرست و کمال دوست و کمال خواه باشد، خودخواه شد، آن وقت یک طاغوت میشود. و چه بهتر که چنین طاغوتی بر سر راه امّت نباشد. بر همه ی ماست که دائماً مراقبت کنیم که تشکل ما، خودخواه نشود؛ همیشه خداخواه بماند و این با خودسازی مداوم یک یک ما، مجموعه ی ما و وجود سیّال تشکیلاتی ماست.
۲. تشکل باید سازنده باشد.
باید آسان کننده ی خودسازی و کمکی به سیر الی الله برای شرکت کنندگان در این تشکل باشد. هر وقت یکی از ما یا جمع ما به تشکل مان مشغول و سرگرم شدیم، چنین تشکلی «لهو» میشود و باید از او پرهیز کنیم، زیرا ما را از خدا دور میکند. اگر همه اش به فکر تشکیلات مان باشیم، اگر تشکیلات برای ما آن قدر محبوب شد که جانشین خدا و حق شد، حالت لهو پیدا میکند و آدم را از یاد خدا غافل میکند. چه وقت ما میفهمیم که تشکیلات برای ما لهو و سرگرمی نشده و لعب و بازی روزانه نشده؟ وقتی که ببینیم در این تشکیلات داریم ساخته میشویم، آن وقت که کار تشکیلاتی ما حالت عبادت دارد. این که ما این همه تأکید داریم که کار در دفاتر حزب، باید آهنگ عبادت داشته باشد، این در حزب جمهوری اسلامی در متن هدف گیری ماست. کافی است که ما از خودسازی مان باز بمانیم. کافی است که ما از خداخواهی مان باز بمانیم. همین خودش خسارت بزرگی است. باید دفاتر حزب مراقبت کنند که آن جا معبد باشد و محل عبادت بماند. جای خودسازی ما باشد. اما اینها با گفتن نمی شود. این، با اخلاق در نیّت و باز با مراقبت بر عمل میشود. طرز برخوردهایمان، طرز کارمان، شور و عشق کارمان، اینها میتواند نشان بدهد که کدام طرفی هستیم.
بنابراین، شرط اوّل این است که ما تشکیلات پرست نشویم (طاغوت) و خود خواهی تشکیلاتی پیدا نکنیم، شرط دوم این که ما ممکن است تشکیلات پرست نباشیم، امّا سرگرم تشکیلات باشیم (لهو) یا سرگرم هم نشویم، ولی از خودسازی باز بمانیم.
۳. شرط سوم این که این تشکیلات به درد مردم بخورد، نه این که یک باری باشد بر دوش این جامعه (لغو). تشکیلات مقداری هزینه میبرد، مقداری نیروی انسانی میبرد، روی این تشکیلات سرمایه گذاری میشود. اگر این تشکیلات به درد این مردم نخورد لغو میشود. و ما هم اگر اهل ایمانیم باید از لغو گریزان باشیم: (عَن اللَغو مُعرِضُون). این تشکیلات نباید «بُت» و یا «لغو» و «لهو» باشد، باید به درد مردم بخورد، باید کمک کند به جمهوری اسلامی، باید روز به روز، هر چه بهتر و الهی تر و نورانی تر و سازنده تر و سرافرازتر و پویا تر و سخت کوش تر و پیشتازتر ادامه بدهیم.